Me fuí a por tabaco y aún no he vuelto.
No dije ni "hasta luego" ni "ya vengo".
Simplemente, desaparecí.
He buscado en mi armario...y, sí, todo me lo llevé al salir:
He buscado en mi armario...y, sí, todo me lo llevé al salir:
...mis historias inventadas para el carnaval, los chistes que me vestían para salir de fiesta, los juegos de palabras a juego con el bolso...hasta el uniforme de trabajo, más formal, pero aun así, algo creativo...
Todo me lo llevé, y no sé dónde andamos.
He esperado un tiempo prudencial, y todavía no he llegado.
He esperado un tiempo prudencial, y todavía no he llegado.
Empiezo a pensar que no conozco el camino de vuelta...
Puede que me haya ido para no volver nunca más...
O quizá esté perdida en algún lugar...
Ofrezco recompensa a quien me haga volver.
Ofrezco recompensa a quien me haga volver.
Mientras tanto, colgaré de mi armario anzuelos como éste, para ver si me acerco.
e 19.10.09
e 19.10.09
1 comentari:
Molt bonic l'escrit guapa!!
L'únic q no m'agrada és el to pesimista que te l'obra o q jo interpreto... a veure si quedem ja q tinc ganas d'Elena!!
Demà tens UAB i estarem allà, Carla i jo, desde les 9 de matí!
Un petonas!!
Publica un comentari a l'entrada